Program Nauczania Języka Polskiego dla Klasy V/VI/VII
Program zajęć, zatwierdzony przez stanowy Departament Edukacji łączący elementy polskiej kultury, sztuki i tradycji, bazuje na syllabusie języka polskiego K - 6 w NSW. Plan dydaktyczny obejmuje słownictwo wyniesione z domu oraz z polonijnej szkoły i ma na celu integrację języka dziecka z literaturą, historią i geografią Polski. Curriculum dla Klasy 5/6/7 opracowane przez Marzenę Stankiewicz.
CELE DYDAKTYCZNE.
1. Rozwijanie umiejętności czytania -
praca z tekstem
|
3. Rozwijanie umiejętności słuchania, dyskusji i wypowiedzi
i Polakach
o wielkich i słynnych Polakach
|
6. Rozbudowywanie wiedzy z zakresu historii, literatury i sztuki
|
METODY DYDAKTYCZNE. Przykładowe ćwiczenia w czytaniu ze zrozumieniem
Wyszukiwanie różnic i uzupełnianie brakujących elementów w tekście. Pomoce: tekst wzoru i tekst z lukami, kolorowy pisak. Przykładowe polecenia:
Pomoce: obrazki, kartoniki z napisami, nożyczki, klej. Przykładowe polecenia:
Cel: Utrwalenie pisowni wyrazów z h. Pomoce: plansza z tekstem wierszyka, etykiety z wyrazami Przykładowe polecenia:
Pomoce: ilustracja historyjki, kartoniki ze zdaniami do każdej ilustracji, nożyczki, klej. Przykładowe polecenia:
|
Szukanie ukrytego wyrazu Pomoce: kartoniki z napisanymi wyrazami, w których ukryty jest wyraz, np rak, tak, sam, etc Przykładowe polecenia:
Przykładowe polecenia:
|
METODY DYDAKTYCZNE. Walory gier i zabaw
Zabawy sprzyjają lepszemu skupieniu uwagi, gdyż zwykle towarzyszy im zainteresowanie, które nie zawsze towarzyszy nauce. Aby więc nauka była przedmiotem zainteresowań, powinna splatać się z pracą, zabawą i aktywnością.
Gry i zabawy stanowią dla dziecka przyjemne przeżycie, zaspakajają jego popędy i rozwijają zainteresowania oraz zapewniają warunki do wielostronnego rozwoju uczniów. Zadania realizowane w formie gier i zabaw są dla dzieci źródłem osiągania pożądanych wyników, a więc po zrozumieniu zadania stanowią niezbędne elementy motywacji aktywności poznawczej uczniów.
Zabawowe formy uczenia się przyczyniają się do: rozbudzania ciekawości poznawczej uczniów, podtrzymania zainteresowania, koncentracji uwagi, rozwoju pamięci spostrzeżeniowo–wzrokowej i słuchowej, aktywizacji procesów myślenia, tworzenia jednostek poznawczych w postaci schematów lub obrazów umysłowych, kształtowania się operacji logicznych, rozwijania zdolności dostrzegania ważnych elementów obserwowanych zdarzeń, rozwijania zdolności wskazywania różnych zależności związków przyczynowo- skutkowych oraz rozwijania umiejętności wyjaśniania i oceniania.
Zabawy mają ogromny wpływ na stan zdrowia psychicznego dziecka, pełniąc rolę terapeutyczną pozwolą dziecku zwiększyć poczucie własnej wartości, poczucie bezpieczeństwa, przeżyć sukcesy, uwierzyć w siebie, umieć radzić sobie ze stresami. Dobra atmosfera, przyjazny klimat, zabawa, ruch sprzyjają otwartości, szczerości w wyrażaniu uczuć, pragnień, szukaniu przyjaciela w drugim człowieku.
Zabawy dydaktyczne stanowią ważny środek wiodący do ukształtowania odpowiednich postaw wobec nauki, wobec pracy innych osób oraz wobec otaczającej rzeczywistości.
Bibliografia:
1. Hemmerling A. : Zabawy w nauczaniu początkowym, WSiP, Warszawa 1990.
2. Karpowicz S. : Zabawy i gry jako czynnik wychowawczy, Wrocław 1965.
3. Okoń W. : Słownik pedagogiczny, PWN, Warszawa 1984.
4. Okoń W. : Zabawa a rzeczywistość, WSiP, Warszawa 1987
5. Elkonin D. B.:Psychologia zabawy. Warszawa 1984, WSiP
6. Kapica G.: Rozgrywki umysłowe w nauczaniu początkowym. Warszawa 1986, WSiP